گرفته اییم

در عالم غیب چ دانیم ک همه بی سر و پا مانیم

در وحشت دل چ دانیم که همه فرهادگانیم

گوییم خلق را چ شده است در این های و هوی زمان

گویند خاموش پ سکوت بر لسان

گویم بر در خانه ات گذرها کرده ام

گوید گذر دلهای زیادی بر در خانه ام دیده ام

گوییم همه بر یک ملک از جهانیم

گویند ما تافته جدا بافته ایم

من از همه چشم بریده ام

تو حزین دار که گلوها بریده ام

حال ها اینروزا خوش نیست شاعری لازمست

جان ها اینروزا جان نیست مهربانی لازمست